මේ ගෙවී යන්නේ වස්සානයේ සුන්දර සමයේ අවසන් භාගයයි...
හිරිපොද වැහි.... මල් වැහි....
අතීතයට එකතු වෙමින් පවතී.
දකුණුදිග අහස දම් පැහැයට හැරෙයි..
කෙමෙන් ඒ දම් පැහැය අහස වසා ගනු ඇත.
අකුණු...... ගිගුරුම්.....
මහ වැසි......
දොඹ ගෙඩිවන් වැහි බිඳු.........
යළි මිණි මිණි පොදේ තෙමි තෙමි යන්නට බැරි වේවි..
සීතලෙන් හද කිති කැවෙනු වෙනුවට සියොළඟ වෙවුලා යාවි..
තෙමි තෙමි යමු ද?
මදකට නතර වී යමු ද?
“කුඩයක් තිබුණ නම්..
නොතෙමි යන්න තිබුණා..“
ඒත් හීතලෙන් ගැලවෙන්න බැරිවේවි.
ඔව්....
අපිට දැන් ඕනෙ කුඩයක්!
ඒත් හීතල..?
හැමදේම වළක්වා ගන්න බැරිවේවි..
ඒත්,
අඩුම තරමෙ නොතෙමිවත් යන්න බලමු.
හීතලට....
අපි ඉවසමු!
-සකුස්
No comments:
Post a Comment
පුංචි දෙයක් හරි ලියලා යන්න..